"Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του rock n roll και του πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνηςφωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας του Balto, ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφερ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειες τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του Balto, όπου συχνάζουν επίσης ο Κεσέλ και ο Σαρτρ. Επιπλέον τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει. Η γνωριμία με τα μέλη της λέσχης θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του αγοριού."
Τι απίστευτο μωσαϊκό χαρακτήρων. Πόσο ωραία δοσμένη η εποχή και οι συνθήκες. Ο Μισέλ Μαρινί. Ένας χαρακτήρας της εποχής, στην προεφηβεία του κρυφοκοιτάζει τη λέσχη και μαγεύεται. Ο Ίγκορ, ο Σάσα, ο Λεονίντ, πολιτικοί πρόσφυγες κομμουνιστικών καθεστώτων, που προσπαθώντας να αφήσουν πίσω το παρελθόν, κάνουν ατελειώτους σκακιστικούς αγώνες και περνάνε ώρες στο Balto. Ο Μισέλ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο σπίτι, τόσο με τους γονείς, όσο και με τον αδερφό του, οπότε οι βόλτες και οι παρέες είναι η διέξοδός του. Στην αντίπερα όχθη υπάρχει η Σεσίλ, η κοπέλα του αδερφού του, με την οποία ο Μισέλ είναι ερωτευμένος, χωρίς να το παραδεχτεί ούτε μια φορά στη διήγησή του. Σε όλο αυτό το μωσαϊκό χαρακτήρων υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό, το οποίο αποκαλύπτεται στις τελευταίες σχεδόν σελίδες του βιβλίου. Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης προσπαθείς να ενώσεις τα κομμάτια, αλλά δεν είναι και πολύ εύκολο τελικά...
Είναι από τα βιβλία που διαβάζοντας τα τα κάνεις απευθείας εικόνα... Μπορείς να δεις το γαλλικό μπιστρό, τους συνδαιτημόνες, τις παρέες, άνετα φαντάζεσαι πως μπορεί να είναι ο Μισέλ, η Σεσίλ... Το πιο μαγικό από όλα στη γραφή του Guenassia είναι αυτό το πέρασμα από την παιδικότητα στην ωριμότητα μέσα από συζητήσεις και αναλύσεις διαφορετικών χαρακτήρων και εμπειριών. Πολιτικοί πρόσφυγες που άφησαν πίσω οικογένειες και παιδιά, και καλούνται να ζήσουν μία ζωή δανεική, πνιγμένη από αναμνήσεις. Και ταυτόχρονα γύρω τους ο κόσμος αλλάζει, η ιστορία γράφεται ξανά.... Φανταστείτε πως φαίνονται όλα αυτά στα μάτια ενός δωδεκάχρονου αγοριού. Ενός αγοριού που διψάει να γίνει μέλος της παρέας, που τους ακούει και ρουφάει κάθε λέξη, κάθε βλέμμα... Ενός αγοριού που με τη βοήθεια τους ανακαλύπτει πόσο καλός φωτογράφος είναι, πως μπορεί να αποτυπώσει με το φακό του την εικόνα αλλά και αυτό που κρύβει μέσα της...
Πρόκειται για ένα βιβλίο που σε δυσκολεύει να αφήσεις τους ήρωές του. Όταν τελικά όλα αλλάζουν έχεις αυτή την γλυκόπικρη αίσθηση ενός καλοκαιριού που τελειώνει, που δυσκολεύεσαι να το αφήσεις πίσω. Να το διαβάσετε. Το κατατάσσω στα καλύτερά μου.
