"Σε πολύ νεαρή ηλικία, ο Ρικάρντο Βλέπει να πραγματοποιείται το όνειρο που έτρεφε ενδόμυχα στη Λίμα από τότε που θυμόταν τον εαυτό του: να ζήσει στο Παρίσι. Αλλά η συνάντηση με έναν εφηβικό του έρωτα θα αλλάξει τα πάντα.Η κοπέλα. αντισυμβατική. τυχοδιώκτρια, πραγματίστρια και ανήσυχη, θα τον τραβήξει έξω από τον μικρόκοσμο των φιλοδοξιών του. Μάρτυρες ταραγμένων εποχών σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Τόκυο ή η Μαδρίτη, που εδώ δεν λειτουργούν ως απλά σκηνικά, οι δύο ήρωες θα δουν τις ζωές τους να σμίγουν χωρίς να συμπίπτουν απόλυτα. Ωστόσο, αυτός ο χορός συναντήσεων και απομακρύνσεων αυξάνει την ένταση της αφήγησης σελίδα τη σελίδα, ώσπου ο αναγνώστης να γίνει ένα με τον συναισθηματικό κόσμο των πρωταγωνιστών.Δημιουργώντας μια αξιοθαύμαστη ένταση μεταξύ του κωμικού και του τραγικού, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα γράφει μια ιστορία στην οποία ο έρωτας αποδεικνύεται απροσδιόριστος, ρευστός, με χίλια πρόσωπα, όπως η ηρωίδα του, το "Παλιοκόριτσο".
Αυτός είναι ο ήρωας του Λιόσα. Ο Ρικάρντο Σομοκούρσιο, ή Ρικαρντίτο όπως τον αποκαλεί το παλιοκόριτσο. Ένα μόνιμο θύμα, ένας αθεράπευτα ερωτευμένος μαζοχιστής, ο οποίος δε μπορεί να ξεφύγει από αυτόν τον αρρωστημένο έρωτα. Αυτός και το Παλιοκόριτσο, που σε όλο το μυθιστόρημα τελικά δε μαθαίνουμε ποτέ το όνομά της, γνωρίζονται στο Περού, χάνονται, συναντιούνται καθώς περνούν τα χρόνια στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Τόκυο, στη Μαδρίτη. Πάντα με τον ίδιο τρόπο. Αυτός εξαρτημένος μέχρι αηδίας, και αυτή να έρχεται και να φεύγει, να τον εκμεταλλεύεται στο έπακρο και να εξαφανίζεται, να το "παίζει" ερωτευμένη και στην ουσία, να είναι μαζί του μέχρι να βρει κάποιον πλούσιο και να διακτινιστεί πάλι. Το βιβλίο σε θυμώνει. Θυμώνεις γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει διαμορφώσει τη ζωή του γύρω από το παλιοκόριτσο. Σκέφτεται μόνο αυτή, δε μπορεί να κάνει σχέση με καμία άλλη και όλη του η ζωή είναι γύρω από αυτό το ανασφαλές άτομο, που τελικά δεν καταλαβαίνεις αν τον αγάπησε ποτέ ή όχι.
Έχει όμως και μία μαγεία... Δύσκολα το αφήνεις από τα χέρια σου, θέλεις να μάθεις να θα συναντηθούν ξανά, πως θα εξελιχθεί όλο αυτό. Είναι και αυτή η αλλαγή των ρόλων από θύτη σε θύμα και τούμπαλιν που σε κρατάει σε εγρήγορση. Το τέλος είναι αναμενόμενο αλλά παρόλ'αυτά σου αφήνει μία πικρή γεύση... Το παλιοκόριτσο τα κατάφερε πάλι....
