Νομίζω ότι καταρχήν διαλέξαμε πολύ καλή εποχή. Άνοιξη, όπως ακριβώς και στην Ελλάδα, μια χαρά θερμοκρασίες, όλα ανθισμένα και πάει λέγοντας.
Κατά δεύτερον είχαμε καλούς φίλους που μας περιποιήθηκαν και μας διευκόλυναν όταν αποφασίσαμε να κάνουμε και μία βόλτα εκτός πόλης.
Για να μην μακρυγορώ αλλά και γιατί θέλω το blog αυτό να αποτελέσει και έναν οδηγό με λεπτομέρειες λίγο πιο ψαγμένες αρχίζω και παραθέτω τα ακόλουθα.
Η Μαδρίτη είναι μια πολύ ζωντανή πόλη! Θυμίζει αρκετά την Αθήνα(στο ομορφότερό της), στην κίνηση(πρωί και βράδυ) και στην τρέλα...
Ξενοδοχείο: Μείναμε στο Husa Princessa στην Calla Princessa. Καλό ξενοδοχείο, τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά με μεγάλα, ευρύχωρα δωμάτια, 24ωρο room service(πολύ χρήσιμο σε έκτακτες περιπτώσεις) και αξιοπρεπές πρωινό- και όχι ακριβό. Αν το επιλέξετε ζητήστε δωμάτιο που να έχει ξεχωριστό χώρο-γκαρνταρόμπα(εκεί μπορείτε να βάζετε τα ρούχα σας, χωρίς να χρειάζεται να είναι μαζεμένα). Επίσης είναι πολύ κοντά στο κέντρο άρα κι αυτός είναι ένας λόγος...
Φαγητό: τι να πει κανείς για το φαγητό της Μαδρίτης??
Την πρώτη μέρα φάγαμε στο Botin, παραδοσιακή ταβέρνα στο κέντρο της πόλης με σπεσιαλιτέ το λεγόμενο "cochinillo"- μωρό γουρουνάκι που το σφάζουν με το που γεννιέται(ξέρω ακούγεται πολύ άσχημο, αλλά το άτιμο είναι πεντανόστιμο) και το ψήνουν σε χτιστό φούρνο για 4-5 ώρες..... Λουκούμι... ή έτσι τουλάχιστον νομίζαμε μέχρι που το ξαναφάγαμε δύο μέρες μετά στη Σεγκόβια- και τότε πάθαμε πραγματικά την πλάκα μας... Αλλά ας μην προτρέχω.. Το συνοδεύσαμε δε μένα εξαιρετικό tempranillo- Dalmau 2004- που ήταν αξιομνημόνευτο.
Την Πέμπτη το βράδυ ακολούθησε το "La Favorita", ισπανικό εστιατόριο με μία ιδιαίτερη νότα... Οι σερβιτόροι είναι τραγουδιστές της όπερας.....και εκεί που σε σερβίρουν, ξαφνικά εμφανίζεται από το πουθενά ένας πιανίστας και αρχίζουν να τραγουδάνε όπερα- γνωστά κομμάτια- και μάλιστα είναι εξαιρετικά καλοί. Το φαγητό δεν έλεγε και πολλά πράγματα αλλά αξίζει να έχετε αυτην την εμπειρία- είναι κάτι που δεν έχετε ξαναδεί!
Την Παρασκευή το μεσημέρι δοκιμάσαμε φαγητό σε βάσκικο εστιατόριο στο κέντρο της παλιάς πόλης της Μαδρίτης. Αυτό μην το χάσετε με τίποτα!!!! "Casa Julian de Tolosa".....Αν σας αρέσει το κρέας, αυτό είναι το μέρος σας. Οι Βάσκοι ψήνουν το κρέας με μία ιδιαίτερη διαδικασία, σε ειδικές σχάρες και το αποτέλεσμα απλά δεν υπάρχει! Εκεί φάγαμε σπαράγγια άσπρα μεγάλα, καρδιές από φύλλα μαρουλιού, ψητή πεσκανδρίτσα απίστευτη, και την αποθέωση όλων, τη μοσχαρίσια μπριζόλα που και τώρα που την περιγράφω μου τρέχουν τα σάλια....Όλα αυτά τα συνοδεύσαμε με ένα ribera del duero και ακολούθησε ένα priorat (Les Terasses), όπως καταλάβατε κόκκινα κρασιά αν και φάγαμε ψάρι... Γιατί? Γιατί οι Ισπανοί παλαιώνουν τα κρασιά τους κι έτσι μαλακώνουν οι τανίνες και ταιριάζουν εξαιρετικά με λιπαρές συνταγές με ψάρια(πολύ καλή πληροφορία).
Την Παρασκευή το βράδυ είχαμε προγραμματίσει να φάμε στο Casino (εστιατόριο τύπου El Bulli για τους γνωρίζοντες), το οποίο στεγάζεται σε ένα πολύ μεγαλόπρεπο social club της Μαδρίτης. Εκεί είχαμε μία από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μας... Μενού συγκλονιστικό, σέρβις εξαιρετικό, κρασιά πολύ ενδιαφέροντες συνδυασμοί... Εκεί δοκιμάσαμε να ταιριάξουμε sherry αντί για κρασί με κάποια έντονα πιάτα (τύπου αστακό με σάλτσα και ξηρούς καρπούς) και το αποτέλεσμα ήταν τελείως απροσδόκητο... Το φαγητό είναι μία τελείως ξεχωριστή εμπειρία σε εστιατόρια αυτού του τύπου και αν μπορείτε και έχετε χρόνο, το συστήνω ανεπιφύλακτα- είναι τσιμπημένο αλλά αξίζει τα λεφτά του και με το παραπάνω...Ίδιας φιλοσοφίας και λογικής είναι το δικό μας "Funky Gourmet", το οποίο θα αναλύσω σε άλλη ανάρτηση.
Το Σάββατο το πρωί και χάρη στον φίλο μας Juan Pedro αποφασίσαμε να δούμε και τα περίχωρα της Μαδρίτης. Σταθμός πρώτος- χωριό Villacastellano, φημισμένο για την παραγωγή jamon. Εκεί επισκεφθήκαμε το πιο φημισμένο εργοστάσιο παραγωγής jamon- to Prudencia.. Απροσδόκητη πληροφορία: το χαμόν για να είναι έτοιμο προς πώληση από την ημερομηνία σφαγής του γουρουνιού μεσολαβούν 3-4 χρόνια. Εκεί ο καλός μου είχε την ευκαιρία να δει τη διαδικασία παραγωγής του- εγω δεν άντεξα τη μυρωδιά και εξαφανίστηκα προκειμένουν να αποφύγουμε τα χειρότερα....
Σταθμός δεύτερος- η πόλη της Σεγκόβια, πόλη χτισμένη σε λόφο με κύριο χαρακτηριστικό το Αλκαζάρ της- το φρούριό της δηλαδή, το οποίο μπορούσες να επισκεφθείς και άξιζε τον κόπο. Σε γενικές γραμμές είναι μία πόλη αρκετά προσεγμένη, χωρίς όμως κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο παρα μόνο την είσοδο της πόλης, η οποία είναι αρκετά εντυπωσιακή. Αφού περπατήσαμε αρκετά και η κούραση ήταν πια έκδηλη καθίσαμε σε μία ταβέρνα πριν την είσοδο της πόλης (εδώ η μνήμη μου με εγκαταλείπει) και φάγαμε το πραγματικά αυθεντικό cochinillo της Ισπανίας.... Απερίγραπτη γεύση- δεν προσπαθώ καν να πω περισσότερα
Περιττό βέβαια να πω ότι το Σάββατο το βράδυ δεν κάναμε τίποτα, γιατί μετά από τόσο περπάτημα και τόσο φαγητό, προτιμήσαμε να ξεκουραστούμε και έτσι για αλλαγή να μη φάμε για βράδυ...Ευτυχώς!
Την Κυριακή ξυπνήσαμε όλο ενέργεια και αποφασίσαμε πριν αφήσουμε την πανέμορφη Μαδρίτη να περάσουμε και μία βόλτα από το Τολέδο... Πόσο καλά πράξαμε...
Το Τολέδο είναι πανέμορφο, λες και έχει βγει από παραμύθι, από μία άλλη εποχή. Τεράστιο μείγμα πολιτισμών- Ρωμαίοι, Άραβες, Εβραίοι, πολλά πράγματα να δεις, η πόλη που έζησε και πέθανε ο Ελ Γκρέκο. Έχει πολλά αξιοθέατα που αξίζουν- ο Καθεδρικός του Ναός, η Εβραϊκή Συναγωγή, το έργο του Ελ Γκρέκο που ζωγραφίστηκε εκεί και δεν μετακινήθηκε ποτέ- "η ταφή του κόμη Οργκάθ"-η εκκλησία του Σαν Τομάς, αλλά και το σπίτι που λέγεται ότι έζησε ο Ελ Γκρέκο, το οποίο ήταν σε ανακαίνιση κι έτσι δε μπορέσαμε να το δούμε. Ήμασταν και τυχεροί γιατί πέσαμε στην Κυριακή των Βαϊων και παρακολουθήσαμε και όλο το τελετουργικό της ημέρας με τους κληρικούς να ψέλνουν περπατώντας σε όλη την πόλη...
Και για να μην παραλείψω και το φαγητό, το παραδοσιακό φαγητό του Τολέδου είναι το κυνήγι, οπότε φάγαμε στο εστιατόριο "La Perdiz", εγώ ελάφι(έγλειφα και τα δάχτυλά μου και ο Κωνσταντίνος πέρδικα- εξαιρετική επίσης)
Αξιοθέατα: Η Μαδρίτη έχει αρκετά και πολύ γνωστά. Επισκεφθήκαμε το Prado, το οποίο προσωπικά με ενθουσίασε- ιδιαίτερα οι συλλογές του Goya και του Velaskez αλλά και του El Greco. Κατά τα άλλα, περάσαμε από την αρένα όπου γίνονται ταυρομαχίες, φυσικά από το Santiago Bernabeu, περπατήσαμε όλη την παλιά πόλη και την κλειστή της αγορά- που είναι ένα πραγματικό κόσμημα....
Για το τέλος άφησα την πληροφορία που αφορά κυρίως τις γυναίκες. Μην ξεχάσετε να περάσετε μία βόλτα από τα πολυκαταστήματα El Corte Inglesias- υπάρχουν παντού στη Μαδρίτη- αλλά και τη πολύβουη οδό Serrano και ιδιαίτερα στα δρομάκια γύρω της, οπού θα βρείτε εξαιρετικά πράγματα να αγοράσετε....
Εξαιρετική ανάμνηση το μοναδικό κρασί που δοκιμάσαμε στην κάβα La Vinia- Vega Sicilia Unico....Χωρίς Λόγια....
