15/7/09

"Η Κλάρα στο μισοσκόταδο" του Σαμόθα, Εκδόσεις Πατάκη


Άμστερνταμ 2006. Η λεγόμενη υπερδραματική τέχνη, η οποία συνίσταται στη χρήση ανθρώπινων μοντέλων ως καμβάδων, βρίσκεται στο απόγειο της παντοδυναμίας της σε διεθνές επίπεδο, κάνοντας τις πιο προωθημένες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης να φαντάζουν ξεπερασμένες, και η πιο φιλόδοξη έκθεση του πιο μυστηριώδους εκπροσώπου της, του Ολλανδού Μπρούνο Βαν Τυς, είναι στα σκαριά. Και ξαφνικά ένα νεαρό μοντέλο, ένα δεκατετράχρονο κορίτσι που ήταν ο «ανθρώπινος καμβάς» στο έργο Ξεπαρθένεμα, στη Βιέννη, πέφτει θύμα φρικτής δολοφονίας. Η κινητοποίηση της αστυνομίας και του αυστριακού Υπουργείου Εσωτερικών σκοντάφτει στις πιέσεις του πανίσχυρου Ιδρύματος Βαν Τυς να μη γνωστοποιηθεί το έγκλημα στο κοινό, αφού η είδηση θα προξενούσε πανικό στα μοντέλα και δυσπιστία στους αγοραστές υπερδραματικής ζωγραφικής.

Αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία αυτού του αστυνομικού μυθιστορήματος- θρίλερ που ολοκλήρωσα λίγες μέρες πριν. Είναι από τα βιβλία που σίγουρα θα ήταν καλύτερο ως ταινία παρά ως βιβλίο, με την έννοια ότι έχει ένταση και εναλλαγές που φαίνονται τελείως διαφορετικά στην τηλεόραση παρά γραπτώς.. Έχει ένταση και κάτι το διαφορετικό, εφόσον προξενεί εντύπωση το πως τα ανθρώπινα σώματα γίνονται καμβάδες, και έργα τέχνης, που διακοσμούν σπίτια, γραφεία κλπ.

Παρόλα αυτά το μυθιστόρημα είναι κάπως αργό, εκεί που περιμένεις ότι κάτι θα συμβεί, ξαφνικά πλατιάζει και ξενερώνεις, με αποκορύφωμα το τέλος του βιβλίου, που είναι απολύτως προβλέψιμο, όπως ακριβώς θα περίμενες σε μία ταινία ανάλογου περιεχομένου. Δεν θα έλεγα πάντως ότι φημίζεται για τη γρηγοράδα και τη σπιρτάδα των κλασικών θρίλερ, ούτε ότι σε κρατάει σε τρελή αγωνία και δε μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να δεις τι θα συμβεί παρακάτω.

Είναι μάλλον ένα μέτριο, προβλέψιμο βιβλίο, με πολύ ενδιαφέρον θέμα, που δε θα χάσετε και πολλά αν δεν το διαβάσετε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: